Wetenschappelijk onderzoek
Vragenlijst: prioriteiten in onderzoek
Wij willen graag weten welke onderwerpen mensen met een spierziekte belangrijk vinden om onderzoek naar…
Lees verder
Op 1 juli 2020 is neuroloog dr. Ingemar Merkies benoemd tot bijzonder hoogleraar ‘Functionele Klinimetrie bij Chronische Ziekten, in het bijzonder bij Neuromusculaire Aandoeningen’ aan de Universiteit Maastricht. Deze leerstoel is ingesteld door het Spierfonds om het onderzoek en onderwijs op dit gebied te bevorderen. Als hoogleraar zal prof. dr. Merkies zich richten op het ontwikkelen van nieuwe uitkomstmaten voor spierziekten.
Uitkomstmaten
Prof. dr. Merkies is een nationaal en internationaal erkend expert op het gebied van ‘klinimetrie’, het meten van klinische verschijnselen. De resultaten van deze metingen noemen we ‘uitkomstmaten’. Met deze uitkomstmaten wordt de werking van een medicijn of behandeling beoordeeld. Ze zijn dan ook ontzettend belangrijk voor klinische trials, waarin wordt onderzocht of een nieuw medicijn bij mensen werkt of niet. Een gebrek aan goede uitkomstmaten kan ertoe leiden dat het effect van een nieuw medicijn onvoldoende aangetoond kan worden, waardoor een nieuw medicijn niet op de markt komt of vergoed wordt.
Onder leiding van prof. dr. Merkies zijn al voor verschillende spierziekten uitkomstmaten ontwikkeld, zoals voor de ziekte van Pompe, het Guillain-Barré syndroom en myotone dystrofie. Als hoogleraar zal prof. dr. Merkies ook voor andere spierziekten en chronische aandoeningen uitkomstmaten ontwikkelen.
Bijzonder hoogleraren
Het Spierfonds ondersteunt al sinds eind jaren ’90 het instellen van bijzonder hoogleraren bij universiteiten in Nederland. Omdat spierziekten zeldzaam zijn, is het onderzoek naar spierziekten vaak niet het belangrijkste aandachtsgebied van universiteiten. Met het financieren van bijzonder hoogleraren zorgt het fonds dat spierziekten toch een strategische positie krijgen binnen de universiteiten. Net als een gewone hoogleraar, geeft een bijzonder hoogleraar onderwijs aan studenten en leidt wetenschappelijk onderzoek. Het verschil is dat de benoeming van bijzonder hoogleraren niet door de universiteit gebeurt, maar door een externe partij.
