Achtergrond van het onderzoek

Myasthenia gravis wordt veroorzaakt door een verkeerde reactie van het eigen afweersysteem. Hierdoor vallen zogenaamde antistoffen – eiwitten die belangrijk zijn bij het opruimen van bepaalde bacteriën en virussen – het eigen lichaam aan. Bij MuSK myasthenia gravis verstoren deze antistoffen de werking van het MuSK-eiwit. Dit eiwit is nodig voor de communicatie tussen de spieren en de zenuwen. Onderzoekers in Leiden hebben recentelijk MuSK-antistoffen van een patiënt in het laboratorium nagemaakt. Opvallend genoeg bleken deze kunstmatige antistoffen, in plaats van een remmende werking, een activerende werking te hebben op het MuSK-eiwit en andere belangrijke eiwitten in de zenuw-spierovergang.

Doel van het onderzoek

Het doel van dit project is om nog meer MuSK-antistoffen uit verschillende patiënten na te maken om beter te begrijpen hoe zij de ziekte veroorzaken. Vervolgens willen de onderzoekers bepalen welke antistoffen de meest activerende werking hebben op de eiwitten in de zenuw-spierovergang. Deze antistoffen zullen worden getest in een model voor de ziekte om te kijken of ze de symptomen kunnen verminderen en als therapie voor MuSK myasthenia gravis ingezet kunnen worden.

Tussentijdse resultaten

De onderzoekers hebben vier antistoffen geselecteerd voor verder onderzoek. Samen met een farmaceutisch bedrijf hebben ze de antistoffen geoptimaliseerd voor therapeutische toepassing. Vanwege de resultaten zijn de ontwikkeling van deze specifieke antistoffen als medicijn helaas stopgezet.

Daarom zijn de onderzoekers gaan werken aan andere antistoffen die ook aan MuSK binden en in staat zijn het MuSK-eiwit activeren. Het afgelopen jaar hebben ze één van deze antistoffen getest op de potentie om MuSK myasthenia gravis in een model voor de ziekte te behandelen. Daarbij zagen ze dat deze modellen die de antistof kregen in sommige gevallen het beter deden (meer spierkracht behouden) dan de controlegroep. Hierdoor hebben de onderzoekers beter begrip gekregen van welke MuSK antistoffen in staat zijn een positief effect te hebben op de zenuw-spierovergang. Deze kennis wordt nu gebruikt om een van deze antistoffen door te ontwikkelen tot een medicijn voor patiënten met spierziekten.