Achtergrond van het onderzoek

CIDP en MMN zijn zeldzame aandoeningen van de zenuwen, die te behandelen zijn met medicijnen die de afweer onderdrukken. De diagnose van beide spierziekten kan lastig zijn en daardoor lang duren. Bij de diagnostiek wordt gebruik gemaakt van het zenuwgeleidingsonderzoek (EMG). Hiermee wordt de activiteit gemeten van de zenuw die de spier aanstuurt. Dit onderzoek is vaak onaangenaam voor patiënten en bovendien pikt het afwijkingen niet altijd op. Een mogelijk alternatief voor EMG is MRI. Bij een MRI-scan worden er foto’s gemaakt van doorsneden van het lichaam. Deze techniek is echter nog niet gevoelig genoeg om EMG te kunnen vervangen.

Doel van het onderzoek

Het doel van dit onderzoek is om MRI-technieken te ontwikkelen die gevoelig genoeg zijn voor het stellen van de diagnose CIDP of MMN. Daarnaast wordt gekeken of met een speciale vorm van MRI (DTI) het ziekteproces in de zenuwen van mensen met MMN en CIDP onderzocht kan worden.

Tussentijdse resultaten

Uit de resultaten van de eerste twee jaar blijkt dat MRI-scans lastig ‘op het oog’ te beoordelen zijn, zelfs door ervaren radiologen. De onderzoekers hebben daarom een nieuwe meetmethode bedacht voor de beoordeling van MRI-scans. Deze meetmethode blijkt betrouwbaar en makkelijk uit te voeren in de praktijk, ook voor minder ervaren radiologen. Daarnaast hebben de onderzoekers ontdekt dat met deze nieuwe meetmethode meer patiënten gediagnosticeerd kunnen worden, die een mogelijk behandelbare polyneuropathie hebben. Soms zal dus naast de gebruikelijke onderzoeken – het EMG en een echografie van de zenuwen – ook een MRI nodig zijn om de juiste diagnose te stellen. Ten slotte hebben de onderzoekers met DTI, een speciale vorm van MRI, naar de structuur van de zenuwen gekeken. Deze structuur lijkt te verschillen tussen mensen met MMN en CIDP. Dit helpt de onderzoekers beter te begrijpen wat er precies gebeurt in de zenuwen bij MMN en CIDP.