Verbetering van skeletspierfunctie bij de ziekte van Duchenne

Achtergrond van het onderzoek

De ziekte van Duchenne wordt gekenmerkt door verlies van spierfunctie en progressieve spierzwakte. Er bestaat helaas nog geen geneesmiddel dat spierafbraak effectief tegengaat. Het remmen van eiwitten die spierreparatie remmen lijkt momenteel wel een veelbelovende optie. Er zijn namelijk twee eiwitten bekend die reparatie van de spier remmen, myostatine en TFG-beta. Deze eiwitten spelen beide ook een rol in de ontwikkeling van de ziekte van Duchenne. Deze ontdekking heeft geleid tot de ontwikkeling van remmers van deze eiwitten, die de snelle ziekteontwikkeling in Duchenne-patiënten mogelijk kunnen vertragen. Daarnaast kunnen remmers van deze eiwitten mogelijk goed gebruikt worden in combinatie met andere therapieën die in ontwikkeling zijn, zoals exon skippen. Een probleem is dat de precieze werking van deze eiwitten en het effect na remming van deze eiwitten in de spier niet helemaal duidelijk is. Verder zijn er tot op heden nog geen remmers ontwikkeld die bruikbaar zijn in de praktijk.

Doel van het onderzoek

In dit onderzoek zal de precieze werking van beide reparatie-remmers worden bekeken. Hierbij wordt met name gekeken naar de ontvangers voor deze eiwitten. Deze ontvanger eiwitten, ook wel receptoren genoemd, bepalen of een cel reageert op myostatine of TGF-beta. Het doel van dit onderzoek is te bepalen of de receptoren een rol spelen bij spierreparatie, spiergroei en spierkracht. Verder zullen de onderzoekers bepalen of het uitschakelen van de receptoren in een model voor de ziekte van Duchenne het verlies van spiercellen kan tegengaan. De resultaten van dit onderzoek zullen meer inzicht geven in de werking van de reparatie-remmers myostatine en TGF-beta. Bovendien zal duidelijk worden of het uitschakelen van de receptoren een nieuwe behandelmogelijkheid is voor de ziekte van Duchenne.

Eindresultaten

De onderzoekers hebben ontdekt dat de receptoren van myostatine en TGF-beta via diverse mechanismen betrokken zijn bij het herstel van spierweefsel. Ook zagen ze dat als beide receptoren in modellen voor de ziekte inactief werden gemaakt, de spiervezels twee zo groot worden. Dit gaat gepaard met een aanzienlijke toename in spierkracht. Ook het herstel van spiervezels na beschadiging verbetert als beide receptoren inactief zijn. Naast dit positieve effect op de spiervezels, lijkt het uitschakelen van de receptoren ook de aanmaak van littekenweefsel te stimuleren, wat de plek van beschadigd bindweefsel inneemt. Deze toename in littekenweefsel heeft geen groot effect op de maximale kracht die de spieren kunnen leveren.

De onderzoekers concluderen dat het uitschakelen van de myostatine of TGF-beta receptoren een gunstig effect heeft op de spieromvang, spierkracht en het herstel van spiervezels. Deze inzichten kunnen in de toekomst leiden tot nieuwe behandelingen voor de ziekte van Duchenne.